MASSAGE * REIKI * ADEMHALING
Gelukkig hebben we in ons lichaam een goed werkend systeem dat het mogelijk maakt om met stress om te gaan.
Wat gebeurt er bij een stress-reactie?
Onze hartslag gaat omhoog, de ademhaling versnelt en dit helpt om alert te zijn wanneer het nodig is om snel in actie te komen.
Vergelijk het met het gaspedaal, volle vaart vooruit en trap vervolgens weer op de rem wanneer het kwaad verdwenen is. Zo ontstaat er balans.
Dit systeem in je lichaam wat zorgt voor balans heet homeostase.
Homeostase (ook wel zelfregulering) probeert alles in het lichaam hetzelfde te behouden, ook als de omstandigheden veranderen. Enkele voorbeelden:
Weer even terugkomend op stress.
Stress is net zo gezond als ontspanning, mits er geen disbalans is. Vaak heeft stress de overhand en ‘vergeten’ we na een stressreactie op de rem te trappen.
Wanneer je kijkt wat we gedurende dag allemaal doen, zien we dat er weinig tijd is voor pure ontspanning. We zijn altijd bereikbaar, tijdens het autorijden zijn we aan het bellen en ‘uitrusten’ doen we op de bank scrollend op onze telefoon of kijken we een serie op Netflix.
Wanneer we dan naar bed gaan, zijn we nog vol van die ene serie, hebben nog een te hoge hartslag en hebben vervolgens moeite met inslapen.
Echte ontspanning is er dus niet geweest. En dat is wel iets wat ons lichaam nodig heeft.
Wanneer we te weinig aandacht geven aan ontspanning blijft ons stress-zenuwstelsel continue actief met als gevolg een versnelde hartslag en ademhaling.
We kunnen soorten stress onderverdelen in 4 categorieën:
1. Mentale stress
2. Chemische stress
3. Fysieke stress
4. Mechanische stress
Wanneer stress te lang aanhoudt kan het chronisch worden. Dit kan van invloed zijn op de gezondheid. Langdurige stress of veelvuldig stress ervaren, verzwakt ons immuunsysteem. Meer lichamelijke klachten kunnen optreden, we zijn vatbaarder voor virussen en een burn out kan een gevolg zijn.
Symptomen van stress:
Waarom is het zo lastig om op tijd op de rem te trappen?
We maken te weinig tijd voor ontspanning of wellicht weten we niet goed meer hoe we moeten ontspannen?
Het begint met bewustwording.
Wat voel je in je lijf? Adem je rustig, hoe is je hartslag? Heb je veel energie of juist vermoeid?
Vaak weten we niet eens wat we voelen en zijn we ons totaal niet meer bewust van wat er speelt in ons lijf.
Start je dag eens met een korte check in.
Wanneer je wakker wordt, pak niet direct je telefoon en stap meteen uit bed, maar blijf even liggen en voel.
Wat voel je? Ben je uitgerust? Heb je ergens last van? Heb je fijn geslapen? Hoe voelt je ademhaling?
En nog belangrijker, wat heb je nu even nodig voordat je aan deze nieuwe dag begint.
Oordeel niet, maar wees je bewust van wat je ervaart. Merk op en geef iets aandacht wanneer het aandacht vraagt. Leer weer te luisteren naar je gevoel en wat je lijf jou vertelt.
Mijn missie met Studio Calm gaat over ontspanning.
Mijn doel is vrouwen en kinderen (weer) in verbinding te brengen met hun lichaam. Uit het hoofd in je hart.
Door middel van een massage, een reiki behandeling en het bieden van een luisterend oor wil ik met veel liefde bijdrage aan zelfzorg.
Rust, pure ontspanning, loslaten van stress en weer voelen, daar wil ik jou graag bij helpen.
En zoals ik al vaak heb gezegd, ontspanning is geen luxe maar een dikke vette MUST!
Enkele tips voor ontspanning:
Admin - 21:57:25 @
2023-02-22
Onderhoud plannen we zo af en toe in. Denk aan bijvoorbeeld de kapper, wenkbrauwen verzorgen of manicure. Vaak plannen we onderhoud in voor de buitenkant van ons lichaam. Om er goed uit te zien voor onszelf en voor de ander.
Maar hoe vaak plannen we onderhoud in voor de binnenkant van ons lichaam?
Huh? De binnenkant? Ja.
Binnen in ons lichaam speelt zoveel. Denk aan gemiddeld 40.000 tot 60.000 (!) gedachtes die we op een dag hebben. Stress wat in je lijf vast zit, gespannen spieren of wat denk je van buikpijn, hoofdpijn en opeens onverklaarbare pijntjes. Deze steken zo af en toe de kop op en wanneer je niet naar deze pijntjes luistert (lees: onderhoud / rust inplant), komen ze misschien wel steeds vaker terug.Een dag heeft 24 uur, waarvan we tegenwoordig te vaak en te veel ‘aan’ staan.
Netflix, social media, mobiele telefoons, iPad en natuurlijk ‘gewoon’ onze baan, die hebben we ook nog. Gedurende de dag heb je altijd wel iets in de buurt wat voor afleiding zorgt.
Hardlopen doen we met een podcast, in de gym staat er een tv voor je neus, lunchen doe je achter je laptop en uitrusten doe je op de bank tijdens het bingewatchen.
Laat je wel eens bewust achter je laptop je schouders zakken, een paar diepe ademhalingen en de spanning van je schouders laten glijden? Check je weleens bij jezelf hoe je je voelt of dender je maar door? Probeer het eens. Kijk en vooral voel eens wat er bij je speelt. Waar heb je dan juist behoefte aan? Begin klein, alle kleine beetjes helpen om de grote pijntjes met liefde aan te pakken.
Tips voor (zelf)onderhoud:
Bovenstaande tips kan je zelf uitvoeren, maar iets inplannen om naar uit te kijken is natuurlijk ook zo heerlijk (denk maar aan de voorpret die je hebt bij het denken aan je aankomende vakantie). Boek dan eens:
Of iets anders waar jouw lichaam en geest van gaan ontspannen
Studio Calm staat voor ontspanning, mocht je na het lezen van bovenstaande behoefte hebben aan rust in je hoofd & lichaam? Neem een kijkje op de website en ik maak met alle liefde tijd voor je vrij!
Admin - 15:08:09 @
2023-01-16
Soms bekruipt mij dat gevoel wel eens, nou ja eigenlijk best wel vaak.
Geloof ik wel in mezelf, kan ik dit wel, ben ik goed genoeg, op de juiste weg en anderen zijn er vast beter in.
Ik ben gestart met Studio Calm, omdat ik een missie heb. Het is mijn missie om vrouwen en kinderen te laten ontspannen. Of dit nu is door middel van massage, reiki, mindfulness, ademhaling, het bieden van een luisterend oor of een combinatie daarvan, gewoon pure ontspanning.
Dat hebben we namelijk allemaal nodig. De een wat vaker dan de ander, maar ontspanning hoort erbij. En dan bedoel ik echt even helemaal niets hoeven doen! Zelfs geen serie onderuitgezakt op de bank kijken, ook dat geeft je hoofd namelijk niet de rust die het soms gewoon nodig heeft.
Hoe vaak neem je de tijd om echt even niks te doen? We zijn zo gewend om de hele dag bezig te zijn. Of het nu werk is, voor de kinderen zorgen, halen en brengen naar het sportveld, weekenden vol gepland, noem maar op.
Op dit moment zijn er enorm veel mensen met burn out klachten. Ook jongeren geven aan dat ze zoveel druk voelen, neem alleen al social media, de mobiele telefoon. Nooit even echte rust.
En die echte rust, zonder telefoon, geen prikkels van buitenaf, alleen jezelf onderdompelen in rust, wil ik zo graag bieden.
Massage wordt vaak gezien als een luxe en we pakken die luxe pas als het ‘te laat’ is. Als je al last hebt van je schouders, pijn in je rug, moe, weinig energie, noem maar op. En het gekke is, die afspraak bij de kapper staat vaak al gepland, bijna iedere 2 maanden.
Ik snap dat, want het oog wil ook wat, maar je lijf en hoofd van ‘binnen’ aandacht geven is net zo, of misschien wel nóg belangrijker.
En dan kom ik bij reiki, zal je denken daar heb je haar weer ;-)
Maar ik vertel het toch (nog een keer).
De combinatie van massage en reiki noem ik altijd magisch. Het ontspant op een diepere laag, energie gaat weer stromen waar eventuele blokkades liggen in je lijf en het heelt. Pijnklachten verminderen of verdwijnen zelfs na een of meerdere sessies. En wat zo mooi is, iedereen kan het, het is geen hocus pocus, maar puur en alleen energie.
Misschien heb je wel eens last van je buik, vaak helpt het om je handen op je buik te leggen, dat verlicht iets. Hetzelfde geldt voor hoofdpijn, een hand op je hoofd, dat verzacht. Je voelt het en dat is wat reiki doet; verlichten en verzachten.
Tijdens een behandeling wil ik verlichten en verzachten. Door middel van massage en reiki.
Wanneer ik bovenstaande opschrijf, voel ik weer dat enthousiasme. Dan geloof ik weer, weet ik dat ik op de juiste weg ben en ga ik dus door.
Door met masseren, vrouwen en kinderen laten voelen wat er in hun lijf omgaat en luisteren naar wat ik kan betekenen voor jou.
Benieuwd en voel je iets borrelen bij het lezen van bovenstaande tekst? Neem eens contact op. Ik vertel met liefde over mijn missie en wat ik voor jou kan doen. En weet, ontspannen is geen luxe maar een must. Liefs
Admin - 13:21:19 @
2022-09-16
Ik was nog niet eerder in aanraking gekomen met reiki. Natuurlijk had ik er ook van gehoord, maar mijn gedachte bij reiki was zweverig, ontastbaar en zeker niets voor mij.
Toen ik de opleiding Holistisch Therapeut voorbij zag komen, was mijn aandacht gegrepen. Een tijd lang heb ik er niets mee gedaan, totdat ik zwanger was van To, mijn vader ziek werd en ik op zoek was naar…, ja naar wat eigenlijk?
Bij het wederom lezen van de informatie over de opleiding zag ik dat de basis van de opleiding Reiki was. Hmmmm, niets voor mij, of toch wel?
Ik besloot me toch in te schrijven voor de informatiedag en op dat moment te beslissen of de opleiding iets voor mij zou zijn of niet.
Ik was blij verrast! Eveline (opleider) en Gina (die later mijn studiegenoot werd) voelden als thuiskomen. Een fijne, nuchtere (voor mij belangrijk) energie. Mijn interesse werd nog meer aangewakkerd.
Vooraf aan de opleiding moest je de cursus reiki 1 voltooien. Ik ging er met een open blik in, geprobeerd zonder vooroordelen. Wanneer ik geen klik met reiki zou hebben, zou ik mij niet inschrijven voor de opleiding, had ik met mijzelf afgesproken.
MAAR WAT EEN FEESTJE.
Ik snapte niet hoe, waarom en wat er gebeurde, maar het was zo’n fijne ervaring! De warmte van reiki, de diepe ontspanning en de puurheid, ik genoot ervan.
Vanaf dat moment wist ik, reiki is ondanks alle vooroordelen die ik had, zeker wel iets voor mij.
Tijdens de opleiding heb ik ook reiki 2 en 3 gedaan en ben nu dus Reiki Master. Ik vind het soms nog steeds een beetje gek om dat te zeggen, vooral omdat ik weet dat er mensen zijn die er niet in geloven, het niet kennen en het (net zoals ik in het begin) zweverig vinden. En dat is helemaal ok.
Ik merk wat het doet bij de mensen die ik behandel tijdens het masseren met reiki en ik blijf het iets magisch vinden.
Mijn doel is masseren en pure, diepe ontspanning bieden, van zowel het hoofd als het lichaam. Reiki is voor mij een hele waardevolle toevoeging ♥
Admin - 13:07:51 @
2022-04-14
Februari 2019
We hebben besloten te stoppen met alle medische behandelingen voor een tweede kindje. Het is goed zo. Alle hormonen, moodswings, onzekerheid, echo’s, angst en onrust laat ik achter mij.
Ik wil samen met Daan en Ted genieten, het is goed zo.
In maart krijgen we enorm verdrietig nieuws; mijn vader heeft longkanker en uitzaaiingen in zijn hoofd. Nog een reden om meer te genieten van wat er wel is in plaats van niet.
Ik heb een afrondingsgesprek gehad in het ziekenhuis met de fertiliteitsarts. Omdat er niets medisch aan de hand is met mij en Daan, kan ik nog steeds op de natuurlijke manier zwanger worden, IVF geeft mij geen grotere kans, aangezien ik te weinig eitjes aanmaak met behulp van hormonen. Dat was het dan, we stappen uit het traject, heerlijk, geen hormonen meer!
April 2019
Het is Pasen. Nadat we bij mijn schoonouders zijn geweest, rijden we naar mijn ouders voor een paasontbijtje. Het is heerlijk weer en zijn van plan om daarna heerlijk naar het strand te gaan met z’n drietjes.
Ik weet dat ik ergens ongesteld moet worden (dit is de 2e maand dat ik niets meer bij houd), maar precies wanneer geen idee. Nadat ik ben gaan terug rekenen, denk ik dat ik ongeveer nu wel ongesteld zou moeten zijn. Omdat we bij mijn schoonouders de nodige drankjes hebben gedronken, bij mijn ouders zijn gestart met een prosecco en we naar het strand gaan voor een borrel zeg ik tegen Daan dat ik voor de zekerheid een test wil doen.
Ik vergeet dit nooit meer!
Bij de AH in Zandvoort een test gehaald en we gaan naar Hippie Fish.
Wanneer ik naar het toilet ga is het licht heel slecht en ik besluit andersom te plassen (soort hangen boven de pot, broek uit en plassen als een kerel) Ik heb maar 1 test voor de verandering en die moet dus wel goed gaan. Omdat ik vrijwel zeker ben dat het een negatieve test is, leg ik de test weg, kleed me weer (rustig) aan en kijk vervolgens weer naar de test.
3-4 weken ZWANGER HUH?!
Ik voel een enorme rust over mij heen, ben mega verbaasd en snap er echt helemaal niks van! Zo loop ik dus terug naar Daan.
Hij vertelt mij later dat hij zeker wist dat het negatief was omdat ik zo rustig terug kwam lopen.
Ik kijk Daan aan en hij schudt ‘nee’, ik schud ja, vervolgens schudt Daan weer ‘nee’ en ik laat de test zien.
HUH?!
Ik heb de laatste slok van mijn wijn genomen en we hebben voor ons uit zitten kijken, als twee verdwaasden. Snappen er HELEMAAL niks van.
Ted vraagt maar steeds waarom we zo aan het glimlachen zijn, wat er aan de hand is en is ondertussen radslagen aan het maken in het zand.
Als eerste hebben we mijn ouders gebeld, jeetje wat waren ze blij, verrast en in de wolken♥
Mijn vader is er godzijdank nog steeds en heeft To dus leren kennen, dat was mijn grote wens.
Die week gaan Daan en ik ‘s avonds een hapje eten op het strand. Tot mijn grote verbazing zit daar mijn fertiliteitsarts!
Toeval bestaat niet. Ik blij, zij blij ;-)
Op 27 december 2019 is ons grote cadeautje Tootje geboren. Thuis letterlijk onder de kerstboom met mijn moeder en Ted boven in bed.
Ted zei op een gegeven moment tegen mijn moeder (ze waren wakker): ‘ik hoor mijn zusje huilen oma’
‘Nee, joh, mama moet nog naar het ziekenhuis, morgen is ze er, nu eerst lekker slapen’.
Toch even luisteren……
Ja hoor ze horen een baby zachtjes huilen, ze is er!
Mijn moeder was om 4.00 thuis en mijn vader snapte er niks van. Morgen toch pas? Een droombevalling!
Veel mensen zeggen achteraf (ook tijdens het medische traject) ‘loslaten, dan komt het vanzelf’.
Ja ik heb het los gelaten MAAR wanneer je grootste wens een kindje is, en het lukt niet, dan kan je dit NIET loslaten. Iedere dag, ieder moment ben je ermee bezig. De hormonen spuiten, de echo’s, de afspraken voor de punctie, controles, noem maar op, je bent er iedere dag mee bezig. Loslaten kan gewoonweg niet.
Pas als de knop om is en je het niet meer kan opbrengen dan kan je loslaten.
En dan nog wil het niet zeggen dat de wens en je droom uitkomt.
Een medisch traject in gaan voor een kindje is niet niks. Het is eenzaam, onzeker, je raakt je vertrouwen soms kwijt in je lichaam, je hebt het gevoel dat je faalt. Hormonen gieren door je lijf en je hebt nul controle. Ondanks dat is het natuurlijk mooi dat het bestaat, dat je geholpen kunt worden, ook al heb je geen garanties.
Ik ben iedere dag dankbaar voor het feit dat we een cadeautje hebben gekregen. Ik besef me dat het niet vanzelfsprekend is.
Zit je in een medisch traject voor een kindje, voel je de behoefte om erover te praten, ik ben er voor je.
Ik vond het moeilijk dat je na een mislukte poging naar huis ging, JEZELF weer op moest rapen voor de volgende ronde. Eerst de teleurstelling verwerken, daarna toch weer de hoop en de moed vinden om door te gaan. Die dagen voelde ik mij eenzaam en had ik graag begeleiding gehad.
Een luisterend oor, een ontspannende massage, ik gun het je.
Ik kan er niet voor zorgen dat het uiteindelijk lukt en je droom uitkomt (hoe graag ik ook zou willen), maar ik kan wel naar je luisteren, er voor je zijn wanneer je het nodig hebt en je lijf laten ontspannen. Want ontspannen is in deze tijd zo goed voor je!
Liefs,
Cheraldine
Admin - 09:50:54 @
Drapenierstraat 5 zwart Haarlem
Wil jij graag ondersteuning & ontspanning bij een fertiliteitstraject?
Studio Calm
De strijd voor een tweede kindje ♥
Men vraagt er vaak naar, maar het vertellen, dat duurt lang 😉 dus vandaar. Voel je niet verplicht verder te lezen en je hoeft geen reactie te geven. Ik wil het gewoon met je delen
Tedje was ongeveer anderhalf jaar, toen Daan en ik zeiden, dat we toch wel graag een tweede kindje zouden willen. Helemaal omdat we allebei enig kind zijn, was de wens ‘extra’ groot en wellicht de druk ook wel hoger.
Toen we na een maand of 8 nog steeds niet zwanger waren, zijn we het medische circuit ingestapt.
Vele onderzoeken later o.a.:
Geen aanwijsbare oorzaken gevonden waardoor het niet zou lukken. We starten met IUI.
IUI kan plaatsvinden in een natuurlijke cyclus. Het kan ook zijn dat de cyclus wordt gestimuleerd met hormonen. Hiermee kan de ovulatie beter worden getimed. De rijping van de eicellen wordt bij een gestimuleerde cyclus gecontroleerd door middel van echoscopisch onderzoek. Met een echo wordt ook gekeken of er niet te veel eiblaasjes in de eierstokken aanwezig zijn (als gevolg van hormoonstimulatie). Een nadeel van de rijping van meerdere eicellen is het risico op (grote) meerlingen. Daarom gaat zo nu en dan een inseminatie niet door, als blijkt er door de hormoonstimulatie te veel eiblaasjes groeien. Je wordt dan ook geadviseerd om een condoom te gebruiken bij het vrijen. In Nederland vindt de behandeling alleen plaats als er drie of minder eiblaasjes rijpen.
Zodra de eiblaasjes groot genoeg zijn (circa 20 mm), wordt de eisprong opgewekt met behulp van een ander hormoon, hCG (humaan Chorion Gonadotrofine). Na zes behandelingen is iets meer dan de helft van de paren die hiermee bezig zijn, zwanger.
We starten. Ik begin met een hormoonkuur. Omdat ik niet goed tegen hormonen kan ivm migraine, moeten we de eerste behandeling stopzetten. Door de hormonen die ik krijg (clomid) heb ik zoveel hoofdpijn, waardoor ik alleen maar in bed kan liggen. Dit kan niet de bedoeling zijn, helemaal omdat ik wel een moeder voor Ted wil zijn en dat gaat zo niet. Helaas deze maand gaat verloren.
Vol goede moed starten we de maand erop met andere hormomen. Deze moet ik zelf in mijn buik spuiten. Best een dingetje, al ben ik niet bang voor prikken, het moment om daarwerkelijk een spuit in je buik te zetten, stel je steeds even een paar seconden uit. Pfff, hij zit!
Wat volgt zijn de echo’s. Na een paar dagen moet ik op controle om te kijken of er follikels (eiblaasjes waar eitjes in ontstaan) groeien. Gelukkig, er groeit wat. Later zal blijken dat ik nooit veel follikels aanmaak. Ik ben helaas niet een vrouw die bij een IVF poging 20 eitjes heeft, altijd maar max. 3. Daarover later meer. Voor IUI is het goed. Ze willen de kans op een meerlingen zwangerschap zoveel mogelijk beperken. Ik heb altijd rond de1 a 2 follikels, perfect voor een IUI behandeling.
Meestal na een dag of 12 zijn de follikels groot genoeg voor het vervolg. Mijn cyclus is regelmatig, dat is fijn. Wanneer de follikels groot genoeg zijn, mag ik de volgende spuit zetten, Ovitrelle. Deze spuit stelt de eisprong uit, zodat het inspuiten van het zaad in mijn baarmoeder ‘goed’ gepland kan worden. Twee dagen later is het zover. Daan moet in de ochtend naar het ziekenhuis om zijn zaad in te leveren. Echt een romantisch beeld is dat niet, wat dat betreft is dit medische circuit echt verschrikkelijk. De lol gaat er wel een beetje vanaf. Zwanger worden van een potje goeie sex, het zou toch wat zijn 😊
Nu ben ik ‘s middags aan de beurt. Benen wijd, eendenbek naar binnen en daar gaan de zaadcellen. Deze zijn eerst in het lab bewerkt. Ze hebben de goede zwemmers eruit gehaald, zodat we top kwaliteit zaad hebben, hoe hoopvol!
Helaas blijkt dat er (na 7 IUI behandelingen) geen succesvolle zwangerschap komt.
De behandelingen vallen in die zin mee, het is goed te doen. Ik heb geen hoofdpijn van de hormonen, maar voel me al die tijd alles behalve ‘gewoon Cheraldine’. Moe, prikkelbaar, onzeker (lukt het deze keer wel?), bang (komt er ooit een tweede, we gunnen het onszelf en tedje zo!). Ook dit is te overzien. Wat het voor mij tot een hel maakt zijn de wachtweken. Er zit iets in je lichaam (overigens is dit bij IVF nog heftiger, omdat er een levende embryo wordt ingebracht) wat kan uitgroeien tot een kindje, je grootste wens!
Dat wachten…. Ieder krampje, iedere steek, bij alles denk je: ‘Zou het dan toch’?. De keren dat ik tegen Daan heb gezegd dat ik het nu toch echt zeker weet, pffff je gevoel gaat bijna ieder uur van links naar rechts. De goedbedoelde adviezen zoals ‘je moet er proberen niet te veel mee bezig te zijn.’ Tja, hoe doe je dat? Vergelijk het zelf maar met iets wat in het verschiet ligt. Waar je zo naar uitkijkt, wat je zo graag wil, waar je zoveel voor hebt gedaan en over 2 weken is het zover! Probeer daar maar zo min mogelijk aan te denken, hoe dan?
De eerste week is nog wel te doen, maar de tweede week, verschrikkelijk. Iedere maand voel ik wel weer iets anders dan anders. Mijn borsten doen veeeeel meer pijn dan vorige maand, ik ben misselijk, of verbeeld ik me dat maar? Ik ben zo moe, of zijn dat de bijwerkingen van het spuiten, en ga zo maar door.
Dan dit. Killing, maar het lukt me niet altijd om te wachten. Het testen. Ik weet het, ik moet het niet doen. Toch doen. Negatief.
Zie je wel, we krijgen nooit een tweede. Waarom lukt het ons niet, ik word boos, verdrietig, bang en verlies even alle hoop. Om vervolgens weer mezelf wijs te maken dat het misschien te vroeg was om te testen. Dat hoor je toch ook weleens? Dat mensen pas positief testen na hun NOD (niet ongesteldheids dag, ja zo leer je nog eens wat 😉) Hup, niet zo negatief en het kan nog!
Tot de dag dat je dan toch ongesteld word. BAM een klap in mijn gezicht. Weer niet.
Na 7 IUI behandelingen stappen we over op IVF. We zijn inmiddels zo’n 2 jaar verder. Af en toe een pauze en dat heb ik ook wel nodig. Beide benen op de grond, extra genieten van de maanden zonder die verdomde hormonen.
Waar ik echt mijn best voor doe en ik hoop dat ted het merkt, is dat ik ondanks de wens voor een tweede, zo stapeldol ben op haar. Zij is mijn mooiste cadeau, waar ik mega, echt mega dankbaar voor ben. Ik (en natuurlijk ook Daan) vind haar de aller, allerleukste en als we uiteindelijk met z’n drietjes blijven, is dat goed. Zij maakt het leven zoveel leuker ♥
Goed, IVF.
Dat is weer een stapje verder en voor mijn gevoel ook weer een stapje dichterbij.
Ik heb er zin in! Klinkt raar, maar nu doen we er tenminste iets aan en in mijn achterhoofd, ik word er niet jonger op. Ik heb altijd gezegd dat ik stop wanneer ik 40 ben. Al merk ik ook, als je in deze rollercoaster zit, stel je je grenzen ook zomaar bij, (we kunnen altijd nog naar Dusseldorf 😉).
Ik krijg andere hormonen. Je hebt twee verschillende protocollen; het lange of het korte protocol. Ik begin met het lange protocol. Dit begint met het stilleggen van je eigen cyclus. Iedere dag moet ik prikken, maar bij dag 10 gaat het toch mis. Ik word wakker met ontzettende hoofdpijn. Ik kan niks. Ben misselijk kan niet opstaan en mijn hoofd knalt uit elkaar. Na overleg met het ziekenhuis moet ik stoppen met prikken. Voor mij een verademing.
We gaan dus toch voor het korte protocol. Minder lang prikken, maar wel twee verschillende hormomen en dus twee prikken ipv één. Gelukkig gaat dit beter. Word er wel lekker wat dikker van (niet zo leuk) en prikkelbaar en moe, maar goed, alles beter dan die hoofdpijn.
Bij de eerste echo wel een domper. Ik maak maar 2 a 3 folikels aan. Er zijn vrouwen die hormonen spuiten bij IVF en wel 20 follikels aanmaken. Het verschil met IUI is dat bij er IVF zoveel mogelijk follikels aangemaakt moeten worden, omdat er tijdens de punctie follikels weggehaald worden uit je eileiders. Deze worden dan buiten de baarmoeder bevrucht met het zaad van Daan (bij mij dan hè), daar groeien (als je mazzel hebt) mooie embryo’s uit. Hoe meer embryo’s, hoe meer kans.
Stel, ze hebben tijdens de punctie 10 follikels leegezogen en deze worden bevrucht, dan heb je 10 keer kans. Er wordt na de punctie één embryo teruggeplaatst en de overige 9 worden ingevroren. Iedere maand kan er dan eentje uit de vriezer gehaald worden en teruggeplaatst (mits ze goed ontdooien). Ik heb tot nu toe steeds ‘maar’ 2 bevruchtje eicellen, dus 2 kansen.
Na zo’n 12 dagen hormomen, mag ik weer de Ovitrelle spuiten en wordt de afspraak voor de punctie in de VU gemaakt. De punctie kan niet in het Spaarne.
De dag van de punctie. Geen idee wat mij te wachten staat. Ik moet een lang shirt aan en warme sokken meenemen. Wanneer ik naar binnen mag, moet ik gaan liggen in bed. Mijn eerste reactie is, ‘ik blijf wel zitten’, maar geloof niet dat dat de bedoeling is. Later snap ik waarom 😉 De verpleegster komt terug met een enorme spui (in mijn bil) en een halve slaappil. Dit heb ik nog nooit gehad, maar ik ben benieuwd. Daan is inmiddels ook binnen (die was naar zo’n porno kamertje om een potje zaad te vullen). Aan hem heb ik zoveel! De liefste, staat altijd voor mij klaar, neemt alle moodswings voor lief en blijft positief. Goed, het spul begint te werken. Ik voel me een beetje high, best lekker, maar moet niet te veel bewegen anders word ik misselijk. Ze komen mij halen voor de punctie. Het schijnt pijnlijk te zijn, maar het valt me alles mee. Later ligt er een vrouw zo hard te schreeuwen van de pijn, dat was dan wel weer geestig. Heb ik toch een hogere pijngrens dan ik altijd heb gedacht! Ze hebben 3 follikels gevonden, goed nieuws. Nu de bevruchting afwachten. Ik moet 2 dagen later bellen voor de uitslag. De onzekerheid gaat beginnen.
We mogen naar huis, onderweg ga ik nog even over mijn nek, want ik kan dus niet te veel bewegen en dat is lastig wanneer Daan rijdt 😉. De rest van de middag uitrusten op de bank. Tedje dartelt heerlijk om me heen, geeft af en toe een kus en een knuffel, schatje. Daan is lekker thuis en ik hoef dus niks, heerlijk!
Het is zondagochtend, 2 dagen na de punctie. We mogen tussen 9.30 en 10.00 naar de VU bellen. Ik ben doodnerveus. Daan moet bellen, straks zeggen ze dat er niets is bevrucht en dat alles voor niets is geweest, geloof niet dat ik dat trek. Dus Daan belt (om 9.32 uur, twee minuten te laat als het aan mij ligt, maar goed) ER IS EEN BEVRUCHTING, ik huilen. Er valt een last van mijn schouders, weer een stapje dichterbij. De volgende dag om 14.00 uur wordt dan het levende emryo teruggeplaatst, hoe spannend!
Eindelijk, alle prikken, echo’s, afspraken, stress, etc was het waard. ‘Het’ zit erin. Nu nog blijven zitten. En dat is dus het grootste ‘probleem’ bij mij.
De bevruchting gaat goed, zelfs wanneer de poging is mislukt, gaat het ontdooien van het embryo uit de vriezer goed. Maar het plakken dus niet. En dat is irritant. Want daar kan je dus het minste of zeg maar gewoon niks aan doen. Voor de rest is iets te vinden, maar hiervoor dus niet.
Op dit moment is IVF ronde twee mislukt.
Ik heb nu totaal 4 embryo’s terug laten plaatsen en de laatse is afgelopen weekend mislukt ☹
En nu?
De laatste terugplaatsing was de heftigste wat betreft mijn gevoel. De onzekerheid, het wachten. Ik dacht echt, maar dan ook écht dat het was gelukt. Ik had dezelfde symptomen als bij Ted, ik heb zelfs Daan ‘s nachts wakker gemaakt om te zeggen dat ik het echt zeker weet! Ik ben zwanger, ik voel het aan alles. We hebben zelfs een half uurtje liggen kletsen over hoe leuk het zou zijn en dat het dan toch ein-de-lijk is gelukt. Geen idee, maar een dag later was dat gevoel weer weg. Om compleet gestoord van te worden! Oh ja, maar ’s avonds was het gevoel er weer hoor, ik ben zwanger. En toen werd ik wakker, weg gevoel en ga zo maar even door.
Drie testen heb ik gedaan, de eerste gaf een heeeeeeel licht streepje, de testen daarna niks, omowit. Mijn gevoel zegt dat er ‘iets’ heeft gezeten. Maar daar heb je dus geen klote aan, wanneer je op zaterdagochtend op het toilet zit en….. helaas weer mislukt BAM, BAM, BAM!
Mijn eerste gevoel was, we stoppen ermee. Niet meer die onzekerheid, 2 weken is lang wanneer je moet wachten. Ik ben er met mijn gedachten ook niet helemaal bij. Ted staat een beetje on hold. ‘Nu even niet schat, (mama zit even te googlen om te kijken of een dicht oor een zwangerschapssymptoom is, ja! Er is iemand die dat ook heeft meegemaakt, top)! Mijn bosten zijn beurs van het voelen of ik ze nog ‘voel’. Ja, nee, ja, nee toch niet, of ja toch wel! Pffff, dat ik nog niet doorgedraaid ben, is mij een raadsel.
Op dit moment tel ik (heel hard) mijn zegeningen. Het gevoel van een broertje/zusje voor Ted blijft. Ik gun het haar zo! Alleen is maar alleen en daar weten Daan en ik alles van. Maar is mijn (ons) leven zo slecht zonder broer of zus? Nee, is de conclusie, maar toch blijft het borrelen. Het zou zo leuk zijn.
Wanneer onze ouders er niet meer zijn, zijn we alleen. Is er niemand die dezelfde herinneringen heeft als jij, ondanks dat ik de liefste vrienden en vriendinnen om mij heen heb, een familieband is toch anders, dat zie ik om mij heen. Ik zou het ook zo heerlijk vinden. Een kleintje erbij, het maakt ons meer compleet (denk ik, want wanneer ik dit opschrijf vind ik het met zn drietjes ook behoorlijk compleet voelen).
Waarom schrijf ik dit op? Voor mezelf, maar ook voor iedereen die het wil lezen. Al snap ik dat niet iedereen daar behoefte aan heeft hoor.
Ik voel me soms een beetje ‘minder’, omdat wij er ‘maar’ eentje hebben, het voelt een beetje als falen, maar dat is mijn gevoel en dat betekent niet dat het ook zo is.
En misschien ook wel voor Ted, voor later. Stel het blijft zo, dan kan ze lezen, wanneer ze mij de allerstomste moeder vindt (ze zeggen rond de leeftijd van 12, misschien eerder, misschien later 😉) en zij mij vanalles verwijt, ze in dit opzicht mij niets kan verwijten. Geen broertje of zusje, wij hebben er als ouders echt ons best voor gedaan.
Ik wil genieten, samen met jou. Het leven is een feestje. Wat Daan en ik ook beslissen, of we stoppen of toch doorgaan, die Ted is er maar mooi gekomen en dat is het grootste en mooiste cadeau!
Liefs,
Cheraldine
Admin - 09:03:48 @
2022-03-08
Waar staat dat eigenlijk voor en wat betekent het nu eigenlijk?
Je kijkt naar jezelf als mens in z’n geheel. Want, volgens de holistische visie ben je één geheel. Zowel fysiek, mentaal, emotioneel en energetisch en spiritueel. Dit betekent dat zowel je eet- en leefwijze evenals je emotionele gesteldheid plus erfelijke invloeden en externe omgevingsfactoren maken wie je bent en hoe jij je voelt. Je voelt je fit en gezond en energie stroomt door je lijf. Je bent compleet is balans. De energie stroomt vrij door je lichaam en voelt je fit en vitaal.Wanneer er blokkades zijn in je lichaam, doordat je bijvoorbeeld veel spanningen hebt (werk of privé) kan dit op verschillende manieren in je lichaam naar buiten komen. Denk bijvoorbeeld aan:
Jouw lichaam is uit balans. Door goed voor jezelf te zorgen, te kijken waar de klachten vandaan komen en te onderzoeken wanneer ze begonnen zijn, kan je werken aan je herstel.
Door energie weer te laten stromen, bijvoorbeeld met masseren en reiki kan het zelfhelende vermogen van het lichaam zijn werk gaan doen.
In de volgende blog vertel ik mijn verhaal ♥
Admin - 14:10:11 @
